تو که اهل رفتنی،دوست دارم روزی شاهد رسیدنت باشم.

او به مثابه‌ي هات داگي بين دو كفه‌ي نان، ماشين دوستانش، گير كرده بود و راه فراري نداشت... از تبعات يك سندويچ كامل بودن، همراهي است... دوست ديگر عاشق رهايي بود، گيرم تكه ناني بلااستفاده بيشتر نباشد... نتيجه‌ي اخلاقي: يك ساندويچ كامل هميشه به مقصد مي‌رسد و يك تكه نان گاهي آري و گاهي خير

البته قضيه بودارتر از اين حرفاست ;)

من در ماشین جلویی نشسته بودم ما لحظه ای برای خوردن هات داگ ایستاده بودیم اما تو رفتی! حواست به ماشین جلو وعقب بود ولی بغل را ندیدی با ما باش رفیق!

خانه ی نو مبارک،دوست عزیز با هم برسیم بهتر تا به هم برسیم