نوشته شده توسط بهروز یله





آغاز یک فصل
.
.
.
تنها برای خاطر لحظه های بی سرانجامی؛ بانو



دستانت را به چشمانم بسپار


تا در غروب تنهاییشان


-تنها به بهانه با هم بودن-


نم خوش بارانی را


دوباره حس کنند