نوشته شده توسط بهروز یله



گلایه




راه که میروی

...تنها

تو را میشناسم

...اما
.
.
پیچ های این جاده بن بست

با باور تو باز میشوند؟؟

نه که تقصیر تو باشد

نه
.
.
.
.دنیای من کوچک است

This entry was posted on Wednesday, September 19, 2007 . You can leave a response and follow any responses to this entry through the Subscribe to: Post Comments (Atom) .

4 پیشنهادات

دنیا همیشه کوچک می شود
برای باور جاده های پیچ در پیچ پیش رو

شعرت کوچک و زیبا بود

خیلی بهتر از این می تونست باشه شک ندارم که بی حوصلگی کردی

عجب شعر ضدحالی . یکم امید وار باش آقا بهروز

اگر همیشه به یه نقطه نگاه کنی فکر تو فقط اون یه نقطه رو میبینه و ئذ موردش فکر می کنه اگر آرزوهای بزرگ در سر داری باید بزرگتر ببینی و دورتر و بازتر