نوشته شده توسط بهروز یله



نوبرانه






مینشینم به تماشا


در ایوان خوش منظرۀ زندگی


وه! چه تیارا


ماه تاب لم داده دراین ایوان


و بوسه های شبنم


بر گونه گلهای لب آن


همچو


گلگونۀ خود نازت


و می اندیشم به تمنا


که خدا؛


به شکرانۀ


کدامین کار نیک ما


تو را اینگونه به مهر هدیه داد


!ای نوبرانۀ بهاره
.
.



3 پیشنهادات
Newer Posts Older Posts